PLC که نام آن برگرفته از Programmable Logic Controller است ، از نظر لغوی مفهوم متمرکز بودن یا نبودن را به ذهن القا نمی کند ولی آنچه در عمل از کاربرد آن مشاهده می شود ، عمدتاً کنترل به صورت متمرکز است. شکل زیر معماری کلی PLC را نشان می دهد.
اولین PLC ها در حدود سال 1972 عرضه شدند. هدف اولیه از ارائه ی آن ها جایگزینی به جای مدارات رله کنتاکتوری بود که همگی به عنوان سیگنال دیجیتال مطرح بودند. در عین حال PLC امکان پردازش آنالوگ را نیز دارا بود و از آن استفاده می شد.
چند سال بعد یعنی در سال 1975 اولین DCS ها پا به عرصه وجود گذاشتند. شرکت Honeywell با ارائه TDC2000 و شرکت Yokogawa با ارائه CENTUM از پیشگامان DCS محسوب می شوند.
معماری کلی یک سیستم DCS در شکل زیر نشان داده شده است. همان طور که دیده می شود در اینجا بر خلاف PLC پردازش متمرکز نیست و از کنترلر های مجزایی که با یکدیگر شبکه شده اند استفاده شده است. این کنترلر ها در عین حال از طریق شبکه به سیستم های اپراتوری متصل هستند و مقادیر مبنا را از آن ها دریافت کرده و اطلاعات فرآیند را به آن ها ارسال می نمایند.
نرم افزار خاصی که برای DCS عرضه می شود کار پیاده سازی این طرح را تسهیل می کند. توسط آن به سهولت می توان منطق کنترل را نوشت و دانلود کرد ، شبکه بندی را انجام داد و پیکربندی صفحات گرافیکی و آلارم و آرشیوسازی و سایر نیازمندی های سیستم های اپراتوری را فراهم نمود.
